المؤلفون: Mostafa Azizi Alavijeh

المصدر: Comparative Theology, Vol 14, Iss 29, Pp 121-136 (2023)

مصطلحات موضوعية: the holy qur'an, soul, body, spirit, mutual influence, transcendental philosophy, peripatetic philosophy, Philosophy. Psychology. Religion, Doctrinal Theology, BT10-1480

الوصف: Understanding the connection between soul and body is one of the complex issues in psychology. Psychologists emphasize the two-way connection between the soul and the body. In this research, an attempt has been made to analyze three types of links between the two in the Holy Quran: 1) the effect of the mental state on the physical state (spiritual-physical), 2) the effect of the physical state on the mental state (physical-spiritual), and 3) the effect of the mental state on another mental state (spiritual-spiritual). The verses indicating the connection between cognition and tears, the effect of sin on the face and appearance, hearing the divine verses and the trembling of the skin, and the relationship between the piety of the heart and lowering the voice, are among the signs of spiritual-physical connection. And the verses that emphasize the connection between crime and hardness of heart, and sin and rust of the heart, are a sign of physical-spiritual connection. The verses that express the connection between divine mercy and the softness of the heart, thoughtfulness, and the opening of the locks of the heart, refer to the spiritual-spiritual connection. The philosophical basis of these three types of mutual influence between the mental and physical states should be sought in the two theories of the soul’s ‘Spiritual temporarily and endurance’ and its ‘Physical temporarily and endurance’. In the present study, using the method of rational analysis, the verses related to each of the three types of links have been re-examined and their psychological foundations have been explained. Keywords: The Holy Qur'an, Soul, Body, Spirit, Mutual Influence, Transcendental Philosophy, Peripatetic Philosophy. IntroductionThis study aims to investigate the connection between the soul and the body in the Holy Quran as well as the sources of Islamic philosophy, especially the works of Ibn Sina and Mulla Sadra. It tries to analyze the principle of connection between the soul and the body and its different types in the Holy Quran, as well as the philosophical foundations of this two-way connection. Due to the explanation of the deep connection between the soul and the body, the impact of injuries and diseases of each of them on the other, as well as the impact of the health and vitality of each on the other have been recognized. In this regard, the relationship between the material and meta-material worlds is revealed to the reader.Based on the mutual influence of the soul and the body, the research questions of the study are: 1) How many types of influence and actions between the two are mentioned in the Holy Quran? 2) What are the philosophical foundations of this two-way influence? The present study hypothesizes that there are three types of influence/connection between the soul and the body in the Holy Quran:The effect of the mental state on the physical state (mental-physical)The effect of the physical state on mental state (physical-spiritual)The effect of one mental state on another mental state (mental-spiritual) Materials and MethodsIn this research, firstly, two main and important principles regarding the connection of soul and body in Islamic philosophy are considered. The Principles are: a) the theory of ‘spirituality of occurrence and spirituality of survival of the self’ which is defended by peripatetic philosophy (Hikmat Masha), and b) the theory of ‘physicality of occurrence and spirituality of survival of the self’ which is emphasized on by transcendental philosophy (Hikmat Ta'alayyah). Each of these two theories has a specific method. The first theory is based on the purely rational argument that Ibn Sina chose in the light of his philosophical foundations, and the second theory is based on the three methods of reasoning, intuition, and narration that Mulla Sadra chose. Research FindingsThe results of the study showed that the method of integrating reason, intuition, and narration, which is emphasized by the transcendental philosophy, is more compatible with the teachings of the Holy Quran. In this regard, the soul and the body are two aspects of a single reality, and the combination between the two is a unified combination, not a concrete combination. The signs in the holy Quran that refer to the spiritual-physical aspect include the connection between cognition and tears, the effect of sin on the face and appearance, hearing the divine verses and the trembling of the skin, and the relationship between the piety of the heart and lowering the voice. Discussion of Results and ConclusionsIn the Holy Quran, three important types of interaction between the soul and the body are stated:The effect of the mental state on the physical state (spiritual-physical): like the relationship between knowing the truth and the tears of the eyes (Surah Maedeh, verse 83), the relationship of the effect of sin on the face (Surah Rahman, verse 41), the connection between faith and disbelief with the whiteness and Blackness of the face, (Surah Al-Imran, verse 106).The influence of the physical state on the mental state (physical-spiritual): like the connection between crime and hard-heartedness (Surah Motaffefin, verse 14), the relationship between the angels abandoning foods and the fear of Abraham (AS) (Surah Hood, verses 70-71).The effect of the mental state on another mental state (spiritual-spiritual): like the effect of a spiritual and transcendental factor, which is the divine mercy on the mental state (Surah Al-Imran, verse 159), and the relationship between lack of forethought and locking the hearts (Surah Mohammad, verse 24).These triple connections are very compatible with the basis of transcendental philosophy, which considers the soul and the body to be two facets of one single reality.

وصف الملف: electronic resource

العلاقة: https://coth.ui.ac.ir/article_27647_527ed36272c754a16527eb9b79f59e59.pdfTest; https://doaj.org/toc/2008-9651Test; https://doaj.org/toc/2322-3421Test

الوصول الحر: https://doaj.org/article/c0b49173a4524f0ea575b73f632fd416Test

المؤلفون: Mahmut Yusuf Mahitapoğlu

المصدر: Tetkik, Iss 3, Pp 131-160 (2023)

مصطلحات موضوعية: i̇slam felsefesi, i̇slam düşüncesi, felsefe eleştirisi, sühreverdî, gazzâlî, meşşâi felsefe, islamic philosophy, islamic thought, criticism of philosophy, al-suhrawardī, al-ghazālī, peripatetic philosophy, Social sciences (General), H1-99, Philosophy. Psychology. Religion

الوصف: Araştırmanın amacı, felsefe eleştirilerinin Gazzâlî sonrası nasıl seyrettiğini Şihâbeddîn Ömer Sühreverdî’nin (öl. 632/1234) Reşfü’n-neṣâʾiḥi’l-îmâniyye ve keşfü’l-feżâʾiḥi’l-Yûnâniyye adlı eseri üzerinden değerlendirmeye çalışmaktır. Genellikle Sühreverdî el-Maktûl (öl. 587/1191) ile karıştırılabilen müellif, sûfî kimliği ile bilinir ve Sühreverdîyye tarikatının kurucusudur. Sühreverdî eserini on beş bölüme ayırmış, Gazzâlî’nin (öl. 505/1111) konu seçimine benzer bir biçimde konuları ele almış, yöntem ve üslup açısından ise kendisinden birçok yönde ayrılmıştır. Sühreverdî felsefe eleştirisinde Gazzâlî’yi takip ederek onun ele aldığı konulara yoğunlaşır. Öyle ki Sühreverdî, filozofların Allah’ın cüzileri bilmediği, sudur inancı ve yeniden yaratılışın ruhânî olacağı hakkında görüşlerini eleştirir. Araştırma Gazzâlî sonrası felsefe eleştirilerini seyrini anlamak için Sühreverdî üzerinden bir okuma yapmayı teklif eder. Bununla beraber Gazzâlî sonrası felsefe eleştirilerini anlamak için Gazzâlî’nin Tehâfütü’l-Felâsife’si ile birlikte Şehristânî’nin (öl. 548/1153) Muṣâraʿatü’l-felâsife kitabı Sühreverdî’nin eseri ile yöntem ve muhteva açısından karşılaştırılmaya çalışılmıştır. Bu yolla üç eserin birbirine benzer ve ayrılan yönleri ortaya konmaya çalışılmıştır. Bu hedefle çalışmamızda öncelikle Sühreverdî’nin felsefe eleştirisinde yöntemini ve filozofları eleştirdiği konuları serdetmeye gayret ettik. Bundan sonra üç ismin eserlerini yöntem, içerik ve eserlerin telifine neden olan sosyal ve siyasi sebepleri kapsayacak şekilde mukayese etmeye çalıştık. Araştırmanın sonucunda Sühreverdî’nin konu seçimi anlamında Gazzâlî ile büyük oranda benzeştiği, yöntem anlamında ise Sühreverdî’nin Gazzâlî’den farklı olarak daha çok nasslara dayandığına eriştik. Çalışmamıza konu olan Şehristânî ise diğer iki isme nazaran daha çok felsefe içerisinde kalarak eleştirilerini yöneltmiştir. Gazzâlî’nin kendisinden sonra yaşayan her iki isme de eleştirilecek konuları belirlerken ki etkisi çalışma boyunca gözlemlenmiştir. Bununla beraber Gazzâlî ve Sühreverdî filozofların tekfirine kanaat getirirken, Şehristânî bu iki isimden ayrılmıştır. Üç ismin eserlerini neden telif ettiğine dair yaptığımız araştırmada ise; Gazzâlî ve Sühreverdî’nin döneminde kendilerine bu eserleri yazmaya sevk edecek kadar yoğun bir felsefî hareketlilik olmadığını gözlemledik. Bununla beraber iki müellifin dönemin siyasi şahsiyetleri ile olan yakın ilişkilerine binaen eserlerini belirli siyasi yönlendirmeler ve sosyal gereklilikler nedeniyle ele almaları mümkün gözükmektedir. Şehristânî’nin eseri ise daha ziyade felsefî bir tartışmanın ürünü olarak görünmektedir.

وصف الملف: electronic resource

العلاقة: https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/3050593Test; https://doaj.org/toc/2822-3322Test

الوصول الحر: https://doaj.org/article/35e210cfe11c4c4e8d5472eee291511bTest

المؤلفون: Chiaradonna

المساهمون: Albert Joosse and Angela Ulacco, Chiaradonna, Riccardo

مصطلحات موضوعية: Aristotle, Greek Commentators, Peripatetic Philosophy, Ancient Greek Philosophy, Ancient Greek Metaphysics

الوصف: The renaissance of interest in Plato and Aristotle is one of the major features of first-century BC philosophy. This aspect is connected to the genesis of an exegetical tradition on authoritative texts, which ultimately led to the great commentaries on Plato and Aristotle in Late Antiquity. The return to Plato and Aristotle was certainly also connected to a distinctive attitude to the past: the first century BC can be seen as an age of return to the ancients, as opposed to the anti-Classical attitude proper to the Hellenistic philosophical schools. This holds true for Antiochus of Ascalon's return to Plato and the Old Academy and for Eudorus of Alexandria’s return to Plato and Pythagoras. Here I will try to reconstruct how Andronicus of Rhodes and Boethus of Sidon, the two most prominent Peripatetic commentators on Aristotle’s Categories in the first century BC, fit with this picture. As I aim to show, their approach to Aristotle can best be assessed against the distinctive backdrop of first-century philosophical debates.

العلاقة: info:eu-repo/semantics/altIdentifier/isbn/9782503602851; ispartofbook:Dealing with Disagreement The Construction of Traditions in Later Ancient Philosophy; firstpage:19; lastpage:30; numberofpages:12; serie:MONOTHÉISMES ET PHILOSOPHIE; alleditors:Albert Joosse and Angela Ulacco; https://hdl.handle.net/11590/436108Test

الإتاحة: https://doi.org/10.1484/M.MON-EB.5.132745Test
https://hdl.handle.net/11590/436108Test

المؤلفون: Mahitapoğlu, Mahmut Yusuf

المصدر: ﺗﺪﻗﻴﻖ; عدد 3 (2023); 131-160 ; Tetkik; No. 3 (2023); 131-160 ; Tetkik; Sayı 3 (2023); 131-160 ; 2822-3322 ; 10.55709/tetkikdergisi.2023.3

مصطلحات موضوعية: İslam Felsefesi, İslam Düşüncesi, Felsefe Eleştirisi, Sühreverdî, Gazzâlî, Meşşâi Felsefe, Islamic Philosophy, Islamic Thought, Criticism of Philosophy, al-Suhrawardī, al-Ghazālī, Peripatetic Philosophy

الوصف: The purpose of this study is to investigate the course of philosophical criticism after al-Ghazālī by using Shihāb al-Dīn ʿUmar al-Suhrawardī's (d. 632/1234) work Rashf al-nesāʾihi al-īmāniyya wa kashf al-fezāʾihi al-Yūnāniyya. Often confused with Suhrawardī al-Maktūl (d. 587/1191), Shihāb al-Dīn ʿUmar al-Suhrawardī is known for his Sufī identity and was the founder of the Suhrawardī order. Al-Suhrawardī organized his work into fifteen chapters and addressed topics like those discussed by al-Ghazālī (d. 505/1111) but differed from him in many ways regarding method and style. In his criticism of philosophy, al-Suhrawardī followed al-Ghazālī and focused on the issues he discussed. Al-Suhrawardī criticized philosophers' views on God's ignorance of the particular (juzʿi), their supporting the theory of emanation and the spiritual nature of the resurrection. This study suggests understanding al-Suhrawardī to trace the course of the criticism of philosophy after al-Ghazālī. Moreover, to appreciate the criticisms of philosophy after al-Ghazālī, al-Ghazālī's Tahāfut al-falāsifa and Shahristānī's Musāraʿat al-falāsifa (d. 548/1153) were compared with al-Suhrawardī's work in terms of their methods and contents. In this way, the present study pinpoints the similarities and differences between the three works. With this aim in mind, it first presents al-Suhrawardī's method in the criticism of philosophy and addresses his criticisms of philosophers. It also compares the works of these three names in terms of method, and content, along with the social and political reasons that led them to write their works. The present study suggests that al-Suhrawardī was mainly similar to al-Ghazālī in terms of their focus, while al-Suhrawardī, unlike al-Ghazālī relied more on the evidence in his method. Al-Shahristānī, on the other hand, mostly remained within philosophy compared to the other two scholars and offered his criticisms. Al-Ghazālī influenced both scholars who lived after him in identifying the subjects to be criticized. ...

وصف الملف: application/pdf

العلاقة: https://tetkik.okuokut.org/tetkik/article/view/tetkikdergisi.2023.3.68/tetkikdergisi.2023.3.68Test; https://tetkik.okuokut.org/tetkik/article/view/tetkikdergisi.2023.3.68Test

الإتاحة: https://doi.org/10.55709/tetkikdergisi.2023.3.68Test
https://doi.org/10.55709/tetkikdergisi.2023.3Test
https://tetkik.okuokut.org/tetkik/article/view/tetkikdergisi.2023.3.68Test

المؤلفون: Sözen, Kemal

مصطلحات موضوعية: Metot, Metodik İlkeler, Meşşâî Felsefe, Bilgi Edinme, Te’vil, Method, Methodical Principles, Peripatetic Philosophy, Acquiring Knowledge, Ta’wil (Interpretation)

الوصف: Metot ile gerçek bilginin elde edilmesi arasında mutlak bir ilişki vardır. Dolayısıyla gerçek bilgiyi keşfetmek ve bu konuda istenilen neticeye ulaşmak, metot ile ilgili bazı ilkelerin varlığını zorunlu kılar. Bu sebepledir ki her filozof düşüncesini sistematik bir tarzda inşa ederken belli başlı metodik ilkeler çerçevesinde hareket eder. Benzer şekilde, İslam Meşşâî felsefe geleneğine mensup Kindî, Fârâbî, İbn Sînâ ve İbn Rüşd gibi düşünürler de metot ile ilgili bazı ilkeleri esas almışlardır. Felsefî düşünce sistemlerini ise benimsedikleri ilkelere bağlı kalmak suretiyle inşa etmişlerdir. Bu çalışmada öncelikle metot kavramı ele alınıp, metodun bilgi edinme sürecindeki önemi üzerinde durulacaktır. İsimleri zikredilen Meşşâî filozofların gerçek bilgiye ulaşmak için hangi ilkeleri esas aldıkları incelenecektir. Onların benimsemiş oldukları söz konusu ilkelerin günümüz açısından ifade ettiği anlam ve öneme işaret edilecektir. ; There is an absolute relationship between the method and the acqui-sition of real knowledge. Therefore, discovering real knowledge and getting the desired results requires the existence of some methodical principles. For this reason, while each philosopher built his or her ideas in a systematic manner, act in accordance with same certain methodical principles. Similarly, al-Kindi, al-Fārābi, Ibn Sinā and Ibn Rus̱ẖd who belong to the tradition of Islamic Peripatetic philosophy based on some methodical principles. Also they built their systems of philosophical thought according to the principles which they adopted. In this study, firstly, we will focus on the concept of the method and its importance while acquiring knowledge. And we will examine principles which the Peripatetic philosophers based on to acquire real knowledge. Lastly, we will indicate Peripatetic philosopher’s principles in terms of its meaning and significance today.

وصف الملف: application/pdf

العلاقة: İslâm’da Medeniyet Bilimleri Tarihi (1. Cilt); Konferans Öğesi - Ulusal - Başka Kurum Yazarı; Sözen, K. (2021). İslam meşşâî felsefe geleneğinde metodik ilkeler ve değeri. R. Şentürk, A. Süruri, R. T. Kalyoncu, M. Sürün ve E. Morgül (Ed.). İslâm’da Medeniyet Bilimleri Tarihi (1. Cilt) içinde (261 - 297. ss.). İstanbul: İbn Haldun Üniversitesi Yayınları.; https://hdl.handle.net/20.500.12154/1728Test; 261; 297

الإتاحة: https://doi.org/20.500.12154/1728Test
https://hdl.handle.net/20.500.12154/1728Test

المؤلفون: Kemal Sözen

المصدر: İbn Haldun Çalışmaları Dergisi, Vol 6, Iss 1 (2021)

مصطلحات موضوعية: Method, Methodical Principles, Peripatetic Philosophy, Acquiring Knowledge, Ta’wil, Metot, Social Sciences, Language and Literature, Arts in general, NX1-820

الوصف: Metot ile gerçek bilginin elde edilmesi arasında mutlak bir ilişki vardır. Dolayısıyla gerçek bilgiyi keşfetmek ve bu konuda istenilen neticeye ulaşmak, metot ile ilgili bazı ilkelerin varlığını zorunlu kılar. Bu sebepledir ki her filozof düşüncesini sistematik bir tarzda inşa ederken belli başlı metodik ilkeler çerçevesinde hareket eder. Benzer şekilde, İslam Meşşâî felsefe geleneğine mensup Kindî, Farabî, İbn Sina ve İbn Rüşd gibi düşünürler de metot ile ilgili bazı ilkeleri esas almışlardır. Felsefî düşünce sistemlerini ise benimsedikleri ilkelere bağlı kalmak suretiyle inşa etmişlerdir. Bu çalışmada öncelikle metot kavramı ele alınıp, metodun bilgi edinme sürecindeki önemi üzerinde durulacaktır. İsimleri zikredilen Meşşâî filozofların gerçek bilgiye ulaşmak için hangi ilkeleri esas aldıkları incelenecektir. Onların benimsemiş oldukları söz konusu ilkelerin günümüz açısından ifade ettiği anlam ve öneme işaret edilecektir.

وصف الملف: electronic resource

العلاقة: https://journal.ihu.edu.tr/index.php/ihu1/article/view/100Test; https://doaj.org/toc/2651-379XTest

الوصول الحر: https://doaj.org/article/0384fe89b0834647b5b8be4b768fdab6Test

المؤلفون: Sözen, Kemal

المصدر: Journal of Ibn Haldun Studies; Vol. 6 No. 1 (2021): January; 27-45 ; İbn Haldun Çalışmaları Dergisi; Cilt 6 Sayı 1 (2021): Ocak; 27-45 ; 2651-379X

مصطلحات موضوعية: Method, Methodical Principles, Peripatetic Philosophy, Acquiring Knowledge, Ta’wil, Metot, Metodik İlkeler, Peripatetik Felsefe, Bilgi Edinme, Te’vil

الوصف: There is an absolute relationship between the method and the acquisition of real knowledge. Therefore, discovering real knowledge and getting the desired results requires the existence of some methodical principles. For this reason, while each philosopher built his or her ideas in a systematic manner, act in accordance with same certain methodical principles. Similarly, al-Kindî, al-Farabî, Ibn Sinâ and Ibn Rushd who belong to the tradition of Islamic Peripatetic philosophy based on some methodical principles. Also they built their systems of philosophical thought according to the principles which they adopted. In this study, firstly, we will focus on the concept of the method and its importance while acquiring knowledge. And we will examine principles which the Peripatetic philosophers based on to acquire real knowledge. Lastly, we will indicate Peripatetic philosopher’s principles in terms of its meaning and significance today. ; Metot ile gerçek bilginin elde edilmesi arasında mutlak bir ilişki vardır. Dolayısıyla gerçek bilgiyi keşfetmek ve bu konuda istenilen neticeye ulaşmak, metot ile ilgili bazı ilkelerin varlığını zorunlu kılar. Bu sebepledir ki her filozof düşüncesini sistematik bir tarzda inşa ederken belli başlı metodik ilkeler çerçevesinde hareket eder. Benzer şekilde, İslam Meşşâî felsefe geleneğine mensup Kindî, Farabî, İbn Sina ve İbn Rüşd gibi düşünürler de metot ile ilgili bazı ilkeleri esas almışlardır. Felsefî düşünce sistemlerini ise benimsedikleri ilkelere bağlı kalmak suretiyle inşa etmişlerdir. Bu çalışmada öncelikle metot kavramı ele alınıp, metodun bilgi edinme sürecindeki önemi üzerinde durulacaktır. İsimleri zikredilen Meşşâî filozofların gerçek bilgiye ulaşmak için hangi ilkeleri esas aldıkları incelenecektir. Onların benimsemiş oldukları söz konusu ilkelerin günümüz açısından ifade ettiği anlam ve öneme işaret edilecektir.

وصف الملف: application/pdf

العلاقة: https://journal.ihu.edu.tr/index.php/ihu1/article/view/100/151Test; https://journal.ihu.edu.tr/index.php/ihu1/article/view/100Test

الإتاحة: https://doi.org/10.36657/ihcd.2021.76Test
https://journal.ihu.edu.tr/index.php/ihu1/article/view/100Test

المؤلفون: Sözen, Kemal

مصطلحات موضوعية: Method, Methodical Principles, Peripatetic Philosophy, Acquiring Knowledge, Ta’wil, Metot, Metodik İlkeler, Peripatetik Felsefe, Bilgi Edinme, Te’vil

الوصف: Metot ile gerçek bilginin elde edilmesi arasında mutlak bir ilişki vardır. Dolayısıyla gerçek bilgiyi keşfetmek ve bu konuda istenilen neticeye ulaşmak, metot ile ilgili bazı ilkelerin varlığını zorunlu kılar. Bu sebepledir ki her filozof düşüncesini sistematik bir tarzda inşa ederken belli başlı metodik ilkeler çerçevesinde hareket eder. Benzer şekilde, İslam Meşşâî felsefe geleneğine mensup Kindî, Farabî, İbn Sina ve İbn Rüşd gibi düşünürler de metot ile ilgili bazı ilkeleri esas almışlardır. Felsefî düşünce sistemlerini ise benimsedikleri ilkelere bağlı kalmak suretiyle inşa etmişlerdir. Bu çalışmada öncelikle metot kavramı ele alınıp, metodun bilgi edinme sürecindeki önemi üzerinde durulacaktır. İsimleri zikredilen Meşşâî filozofların gerçek bilgiye ulaşmak için hangi ilkeleri esas aldıkları incelenecektir. Onların benimsemiş oldukları söz konusu ilkelerin günümüz açısından ifade ettiği anlam ve öneme işaret edilecektir. ; There is an absolute relationship between the method and the acquisition of real knowledge. Therefore, discovering real knowledge and getting the desired results requires the existence of some methodical principles. For this reason, while each philosopher built his or her ideas in a systematic manner, act in accordance with same certain methodical principles. Similarly, al-Kindî, al-Farabî, Ibn Sinâ and Ibn Rushd who belong to the tradition of Islamic Peripatetic philosophy based on some methodical principles. Also they built their systems of philosophical thought according to the principles which they adopted. In this study, firstly, we will focus on the concept of the method and its importance while acquiring knowledge. And we will examine principles which the Peripatetic philosophers based on to acquire real knowledge. Lastly, we will indicate Peripatetic philosopher’s principles in terms of its meaning and significance today.

وصف الملف: application/pdf

العلاقة: İbn Haldun Çalışmaları Dergisi; Makale - Ulusal Hakemli Dergi - Başka Kurum Yazarı; Sözen, K. (2021). İslam Meşşâî felsefe geleneğinde metodik ilkeler ve değeri. İbn Haldun Çalışmaları Dergisi, 6(1), 27–45.; https://doi.org/10.36657/ihcd.2021.76Test; https://hdl.handle.net/20.500.12154/1560Test; 27; 45

الإتاحة: https://doi.org/20.500.12154/1560Test
https://doi.org/10.36657/ihcd.2021.76Test
https://hdl.handle.net/20.500.12154/1560Test

المؤلفون: Skuhala Karasman, Ivana

المصدر: Prilozi za istraživanje hrvatske filozofske baštine ; ISSN 0350-2791 (Print) ; ISSN 1847-4489 (Online) ; Volume 47. ; Issue 1 (93)

مصطلحات موضوعية: Matija Frkić, besmrtnost duše, intelekt, peripatetička filozofija, immortality of the soul, intellect, peripatetic philosophy

الوصف: U središtu ovog članku nalazi se Frkićevo razumijevanje intelekta i besmrtnosti duše o kojima piše u svom djelu Vestigationes peripateticae de quibusdam philosophicis ad mentem Aristotelis (Peripatetička istraživanja o nekim filozofskim problemima u duhu Aristotela) koje je objavljeno 1639. godine u Padovi. Početna pozicija koja se može pratiti kroz cijelu argumentaciju koju izvodi svodi se na sljedeće: Frkić je svjestan kako u Aristotelovim tekstovima ne postoji konkretno mjesto na temelju kojega se može konstatirati kako sam Aristotel smatra dušu besmrtnom, stoga je potrebno provesti interpretaciju cjelovitog Aristotelovog opusa koja bi dopuštala mogućnost besmrtnosti jednog dijela duše. Frkić se u drugoj knjizi Šestog istraživanja Peripatetičkih istraživanja bavi problemom razumske duše. On, u skladu s kršćanskim naukom, smatra kako je ljudska razumska duša besmrtna. Ona se još naziva razum ili duhom i odvojiva je od tijela. Njezino djelovanje ne ovisi o tijelu, prema tome ona može samostalno opstojati. ; At the center of this article is Frkić’s understanding of the intellect and immortality of the soul. He writes about it in his work Vestigationes peripateticae de quibusdam philosophicis ad mentem Aristotelis (Peripatetic Researches on Some Philosophical Problems in the Spirit of Aristotle) published in 1639 in Padua. The initial position that can be traced throughout the whole argumentation performed by Frkić is as follows: Frkić is aware that in Aristotle’s texts there is no concrete place on the basis of which it can be stated that Aristotle himself considers the soul immortal, therefore it is necessary to carry out an interpretation of the entire opus of Aristotle that would allow the possibility of the immortality of one part of the soul. In the second book of the Sixth Research of Peripatetic Researches, Frkić deals with the problem of the rational soul. He, according to Christian doctrine, holds that the human rational soul is immortal. It is also called reason or spirit and is separable from the ...

وصف الملف: application/pdf

العلاقة: https://hrcak.srce.hr/265134Test

الإتاحة: https://doi.org/10.52685/pihfb.47.1Test(93).3
https://hrcak.srce.hr/265134Test
https://hrcak.srce.hr/file/384977Test

المؤلفون: De Carli, Manuel

المصدر: Revue d'histoire des sciences. 2021, 74(2), p. 381-405.

الإتاحة: https://www.cairn-int.info/article-E_RHS_742_0381--the-occult-and-tarantism-in-holland-in-the-seventeenth-and-eighteenth-centuries-the-work-of-wolferd-senguerd-1646-1724.htmTest