Postępujący charakter stwardnienia rozsianego pogłębia ubytki neurologiczne oraz niepełnosprawność, która w niektórych przypadkach przybiera postać znacznego inwalidztwa. Do naj-częstszych problemów osób z SM (multiple sclerosis) należą zaburzenie chodu i równowagi. Różnorodność i zmienność objawów oraz trudny do przewidzenia przebieg choroby powodują, że rehabilitacja chorych jest skomplikowanym zadaniem. Celem pracy było określenie wpływu ćwiczeń równoważnych oraz ćwiczeń koordynacji wzrokowo-ruchowej (biofeedback) na stabilność postawy osób ze stwardnieniem rozsianym, zobrazowaną wielkością marginesu stabilności. Badaniami objęto 20 osób z SM w wieku od 22 do 67 lat. Efektem zastosowanych ćwiczeń było uzyskanie istotnie większego przedniego marginesu stabilności (p = 0,00004). Natomiast tylny margines stabilności uległ nieistotnej statystycznie zmianie. Uzyskany istotny wzrost parametru koordynacji wzrokowo--ruchowej (p = 0,0003) wskazuje na większą skuteczność świadomej autokorekcji postawy z zastosowaniem wzrokowego sprzężenia zwrotnego. Uzyskane wyniki dowodzą większej sprawności kon-troli postawy u osób chorych na SM po fizjoterapii.
