العنوان البديل: The role of orexins in the pathophysiology of addiction — theory and clinical implications. (English)

المؤلفون: Gołyszny, Miłosz Jan, Kidoń, Joanna, Zorychta, Kinga, Grabowska, Barbara, Smolik, Laura, Stanek, Monika, Strach, Aleksandra, Kopeć, Karolina

المصدر: Psychiatry / Psychiatria; 2023, Vol. 20 Issue 1, p22-35, 14p

مصطلحات موضوعية: REWARD (Psychology), ADDICTIONS, OREXINS, COMPULSIVE behavior, METABOLIC regulation, CENTRAL nervous system

الملخص (بالإنجليزية): Orexins play a broad role in physiological function of the central nervous system. Homeostatic, metabolism regulation by the peptides were observed. Further, orexins are involving in response to stress, pathophysiology of mood disturbances, anxiety, regulation of wakefulness and sleep. A number of recent investigations indicate role of orexins in the pathophysiology of addiction. Some studies addressing the importance of orexins in addictive behaviors indicate important role of orexin A and orexin B, as well as receptors: OX1 R and OX2 R. Orexinergic neuromodulation is a key element of the regulation of dopaminergic mesocorticolimbic pathway (reward system). The expression and activity of orexins alter by psychoactive compounds and behavioral stimuli, and drugs, which are antagonists of orexin receptors may be a potential target for the pharmacotherapy of addiction. In this paper, anatomy and physiology of orexinergic system were described. The relationship between the system and reward was also included, and preclinical and clinical studies focuses on orexinergic modulation in animals subjected to addiction and addicted humans were demonstrated. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Abstract (Polish): Oreksyny odgrywają istotną rolę w szerokim spektrum funkcji ośrodkowego układu nerwowego. Zaangażowane są w regulację homeostazy energetycznej, metabolizmu, stanu czuwania i snu, odpowiedzi na stres, patofizjologię zaburzeń nastroju i lęku. Szereg prac z ostatnich lat wskazuje na rolę oreksyn w patofizjologii uzależnień. Postuluje się udział oreksyny A i oreksyny B oraz ich białek receptorowych: OX1 R oraz OX2 R. Neuromodulacja oreksynergiczna jest istotnym elementem kontroli dopaminergicznego szlaku mezokortykolimbicznego (układ nagrody). Ekspresja i aktywność oreksyn zmienia się pod wpływem dostarczanych substancji psychoaktywnych oraz podniet behawioralnych, a leki antagonistyczne wobec receptorów oreksynowych mogą być potencjalnym celem farmakoterapii uzależnień. W pracy opisano anatomię i fizjologię układu oreksynergicznego, jego powiązania z układem nagrody oraz badania przedkliniczne i kliniczne, dotyczące zmian w modulacji oreksynowej zachodzących u zwierząt i ludzi uzależnionych. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

: Copyright of Psychiatry / Psychiatria is the property of VM Medica-VM Group (Via Medica) and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

المؤلفون: Adrian Kowalski, Iwona Kowalska, Magdalena Kowalska, Wiktor Dróżdż, Alicja Nowaczyk

المصدر: Journal of Education, Health and Sport, Vol 8, Iss 11, Pp 99-111 (2018)

مصطلحات موضوعية: narcolepsy, cataplexy, hypersomnia, hypocretins, orexins, hla-dqb1*0602, treatment of narcolepsy, Education, Sports, GV557-1198.995, Medicine

الوصف: Narcolepsy is a chronic neurological disease classified as hypersomnia of central origin. Core symptoms of the disease (hypersomnia and cataplexy) are particularly burdensome for patients. The etiology of the disease is not fully understood. There are several theories explaining the essence of the disease. One of the possible causes is the disruption of the autoimmune system leading to the disappearance of hypocretin-releasing neurons. Currently, multicenter studies on synthesizing hypocretin-like proteins that may be the basis of causal narcolepsy treatment are conducted. As yet pharmacotherapy contributes only to reduce the symptoms of the disease. Commonly used medications are amphetamine derivatives, modafinil, pitolisant and γ-hydroxybutyric acid sodium salt (GHB).

وصف الملف: electronic resource

العلاقة: http://www.ojs.ukw.edu.pl/index.php/johs/article/view/6215Test; https://doaj.org/toc/2391-8306Test

الوصول الحر: https://doaj.org/article/ab79845c5df04febaa79ff8ee416834cTest

العنوان البديل: Evaluation of secretion orexin A in blood serum of children with growth deficiency.

المؤلفون: Bosak-Prus, Magdalena¹, Noczyńska, Anna¹ anna.noczynska@umed.wroc.pl, Zubkiewicz-Kucharska, Agnieszka¹

المصدر: Pediatric Endocrinology / Endokrynologia Pediatryczna. 2014, Vol. 13 Issue 3, p9-16. 8p.

مصطلحات موضوعية: *OREXINS, *BLOOD serum analysis, *SOMATOTROPIN, *NEUROHORMONES, *PITUITARY hormones, *GROWTH of children, *GROWTH disorders, *SOMATOMEDIN C

الملخص (بالإنجليزية): The major height-affecting factors are as follows: growth hormone (GH) and hypothalamic neurohormones, thyroid gland hormones, glycaemia, free fatty acids and amino acids availability, and sex steroids availability in the puberty period. In 1998, new peptides, called orexins/hypocretins, were discovered. Orexin fibers, located in the hypothalamus area, control the process of pituitary hormones release and GH-IGF-1 axis function. The aim of this paper was an assessment of orexin A (OxA) profile in pre-pubertal short stature children and in children with normal height and body weight. This work was also aiming to determine the association between OxA concentrations and BMI, bone age, fasting glycaemia levels, IGF-1 level and IGF-1/OxA ratio. Material and methods. Tests were conducted in 65 pre-pubertal short stature (≥3rd percentile) children (23 girls and 42 boys) aged 3 to 13 years. The control group was composed of 17 pre-pubertal children with height and body weight at 25th-75th percentile. Patients were divided into three groups according to GH concentration in the night profile and stimulation tests. Group I - children with normal nocturnal GH level (≥ 10 ng /ml). Group II - children with complete GH deficiency (GH ≥5 ng/ml). Group III - children with partial GH deficiency (GH level range: 5.1-9.9 ng/ml). Group IV - normal control. Results. The highest mean OxA level was observed in group I, and the lowest concentration was measured in group III; however the above mentioned difference was insignificant. Difference between OxA concentration and height deficiency level was at the level of significance (p=0.0509). In children with height SD < -2.5, OxA concentration was higher in comparison with a group of children with height SD ≤ -2.5. Difference between height velocity and IGFBP-3/OxA ratio was at the level of significance (p=0.0659). In children with height velocity >5 cm/year, the IGFBP-3/OxA ratio was lower than in children with height velocity <5 cm/year (3.26 vs. 3.94). In group I, a positively significant correlation between mean OxA level and IGF-1 SD (r=0.63; p=0.002) was observed. In group III, a positive correlation, at the level of statistical significance, between fasting glycaemia level and OxA concentration (r=0.39; p=0.099) was stated. No significant correlation between OxA level and BMI was observed. Conclusions. 1. In children with normal nocturnal GH secretion, a positive correlation between OxA level and IGF-1 SD was stated. 2. A trend to negative correlation between height velocity and IGFBP-3/OxA ratio, as well as between OxA concentration and growth deficiency level, was observed. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Abstract (Polish): Głównymi stymulatorami wzrastania są: hormon wzrostu (GH), neurohormony podwzgórzowe, hormony tarczycy, glikemia, dostępność wolnych kwasów tłuszczowych i aminokwasów, a w okresie pokwitania także steroidy płciowe. W roku 1998 odkryto nowe peptydy, które nazwano oreksynami/hipokretynami. Włókna oreksynowe rozmieszczone w obszarach podwzgórza kontrolują proces uwalniana hormonów przysadkowych, a także oś GH- IGF-1. Cel pracy. 1. Ocena stężeń oreksyny A (OxA) w surowicy krwi u dzieci niskorosłych oraz u dzieci z prawidłowym wzrostem i masą ciała w okresie przedpokwitaniowym. 2. Ustalenie korelacji pomiędzy stężeniami OxA w surowicy krwi u dzieci niskorosłych a stopniem niedoboru wzrostu, tempem wzrastania, BMI, stężeniami glikemii na czczo, IGF-1, oraz stosunkiem IGFBP-3/OxA. Materiał i metody. Badaniami objęto 65 dzieci (23 dziewcząt i 42 chłopców) z niedoborem wzrostu (< 3 centyla) w wieku 3-13 lat. Grupę kontrolną stanowiło 17 dzieci bez cech pokwitania, u których wzrost i masa ciała mieściły się w przedziale 25-75 centyla. Pacjentów podzielono na trzy grupy, a kryterium podziału było stężenie GH w profilu nocnym oraz w testach stymulacji. Do grupy I zakwalifikowano dzieci z prawidłowym GH w profilu nocnym (≥ 10 ng /ml), do grupy II dzieci z całkowitym niedoborem GH (GH ≥ 5 ng/ml), a do grupy III dzieci z częściowym niedoborem GH (GH w przedziale 5,1-9,9 ng/ml). Grupę IV stanowiły dzieci zdrowe. Wyniki badań. Średnie stężenie OxA było najwyższe w grupie I, a najniższe w grupie III, ale różnica nie była istotnie statystyczna. Nie wykazano istotnej statystycznie różnicy stężeń oreksyny A pomiędzy poszczególnymi grupami niskorosłych dzieci jak również pomiędzy grupą dziećmi niskorosłych a grupą kontrolną. Wykazano różnicę na granicy istotności statystycznej pomiędzy stężeniem OxA a stopniem niedoboru wzrostu (p= 0,0509). U dzieci, u których SD wzrostu było ≤ - 2,5, stężenie OxA było wyższe w porównaniu do grupy dzieci z SD wzrostu > - 2,5. Wykazano różnicę na granicy istotności statystycznej pomiędzy tempem wzrastania a stosunkiem IGFBP-3/OxA (p= 0,0659). U dzieci rosnących > 5 cm/rok stosunek IGFBP-3/ OxA był niższy w porównaniu z dziećmi rosnącymi <5 cm/rok (3,26 vs 3,94). W grupie I wykazano dodatnią, istotnie statystyczną korelację średniego stężenia OxA z odchyleniem standardowym stężenia IGF-1 (r=0,63; p=0,002), a w grupie III dodatnią, na granicy istotności statystycznej, korelację między glikemią na czczo a poziomem OxA (r= 0,39; p=0,099). Nie wykazano istotnie statystycznej zależności pomiędzy stężeniem OxA a BMI. Wnioski. 1. U dzieci, u których wydzielanie GH było prawidłowe, stężenia OxA były największe, ale bez różnicy istotnie statystycznej. 2. Stwierdzono tendencję do ujemnej zależności pomiędzy tempem wzrastania a stosunkiem IGFBP-3/OxA oraz pomiędzy stężeniem OxA a stopniem niedoboru wzrostu [ABSTRACT FROM AUTHOR]

المؤلفون: Jolanta B. Zawilska, Agata Woldan-Tambor, Anna Płocka, Katarzyna Kużajska, Jakub Wojcieszak

المصدر: Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej, Vol 66, Iss 855199, Pp 771-786 (2012)

مصطلحات موضوعية: Narcolepsy, Cataplexy, REM sleep disturbances, excessive daytime sleepiness, hypocretins, orexins, HLA-DQB1*0602, treatment of narcolepsy, Medicine

الوصف: [u][/u] Narcolepsy is a chronic hypersomnia characterized by excessive daytime sleepiness (EDS) and manifestations of disrupted rapid eye movement sleep stage (cataplexy, sleep paralysis, and hypnagogic/hypnopompic hallucinations). Mechanisms underlying narcolepsy are not fully understood. Experimental data indicate that the disease is caused by a loss of hypocretin neurons in the hypothalamus, likely due to an autoimmune process triggered by environmental factors in susceptible individuals. Most patients with narcolepsy and cataplexy have very low hypocretin-1 levels in the cerebrospinal fluid. An appropriate clinical history, polysomnogram, and multiple sleep latency test are necessary for diagnosis of the disease. Additionally, two biological markers, i.e., cerebrospinal fluid hypocretin-1 levels and expression of the DQB1*0602 gene, are used. The treatment of narcolepsy is aimed at the different symptoms that the patient manifests. Excessive daytime sleepiness is treated with psychostimulants (amphetamine-like, modafinil and armodafinil). Cataplexy is treated with sodium oxybate (GHB), tricyclic antidepressants, or selective serotonin and noradrenaline reuptake inhibitors. Sleep paralysis, hallucinations, and fragmented sleep may be treated with sodium oxybate. Patients with narcolepsy should follow proper sleep hygiene and avoid strong emotions.

العلاقة: http://journals.indexcopernicus.com/fulltxt.php?ICID=1015529Test; https://doaj.org/toc/0032-5449Test; https://doaj.org/toc/1732-2693Test; https://doaj.org/article/43aa0d3f68984b239241145c2bc39e4dTest

الإتاحة: https://doaj.org/article/43aa0d3f68984b239241145c2bc39e4dTest

العنوان البديل: Narcolepsy: etiology, clinical features, diagnosis and treatment. (English)

المؤلفون: Zawilska, Jolanta B., Woldan-Tambor, Agata, Płocka, Anna, Kużajska, Katarzyna, Wojcieszak, Jakub

المصدر: Advances in Hygiene & Experimental Medicine / Postepy Higieny i Medycyny Doswiadczalnej; 2012, Vol. 66, p771-786, 16p

مصطلحات موضوعية: NARCOLEPSY, HYPERSOMNIA, DROWSINESS, RAPID eye movement sleep, OREXINS, CEREBROSPINAL fluid, DIAGNOSIS

الملخص (بالإنجليزية): Narcolepsy is a chronic hypersomnia characterized by excessive daytime sleepiness (EDS) and manifestations of disrupted rapid eye movement sleep stage (cataplexy, sleep paralysis, and hypnagogic/ hypnopompic hallucinations). Mechanisms underlying narcolepsy are not fully understood. Experimental data indicate that the disease is caused by a loss of hypocretin neurons in the hypothalamus, likely due to an autoimmune process triggered by environmental factors in susceptible individuals. Most patients with narcolepsy and cataplexy have very low hypocretin-1 levels in the cerebrospinal fluid. An appropriate clinical history, polysomnogram, and multiple sleep latency test are necessary for diagnosis of the disease. Additionally, two biological markers, i.e., cerebrospinal fluid hypocretin-1 levels and expression of the DQB1"0602 gene, are used. The treatment of narcolepsy is aimed at the different symptoms that the patient manifests. Excessive daytime sleepiness is treated with psychostimulants (amphetamine-like, modafinil and armodafinil). Cataplexy is treated with sodium oxybate (GHB), tricyclic antidepressants, or selective serotonin and noradrenaline reuptake inhibitors. Sleep paralysis, hallucinations, and fragmented sleep may be treated with sodium oxybate. Patients with narcolepsy should follow proper sleep hygiene and avoid strong emotions. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Abstract (Polish): Narkolepsja jest przewlekłą hipersomnią charakteryzującą się zespołem objawów nazywanych tetradą narkoleptyczną, do którego należą: nadmierna senność w ciągu dnia (EDS) oraz zaburzenia snu REM: katapleksja, porażenie przysenne i omany przysenne. Przyczyny narkolepsji nie zostały w pełni wyjaśnione. W patogenezie choroby prawdopodobnie mają udział czynniki zarówno genetyczne, jak i środowiskowe. Dotychczasowe dane wskazują, że u podłoża narkolepsji leży zanik neuronów podwzgórza wytwarzających hipokretyny, powstały prawdopodobnie w wyniku procesu autoimmunizacyjnego. U osób cierpiących na narkolepsję z katapleksją stężenia hipokretyny 1 w płynie mózgowo-rdzeniowym drastycznie maleją. Podstawą do rozpoznania narkolepsji jest występowanie u pacjenta nadmiernej senności i epizodów snu w ciągu dnia w połączeniu z informacjami o przebytych napadach kataplektycznych. W przypadku nadmiernej senności w ciągu dnia, ale bez katapleksji diagnozę narkolepsji można postawić wówczas, gdy u pacjenta występują porażenia przysenne, omamy hipnagogiczne bądź zaburzenia ciągłości snu nocnego, a w wielokrotnym teście pomiaru czasu latencji snu stwierdzono latencję poniżej 8 min lub co najmniej dwukrotne wystąpienie fazy REM na początku snu. W diagnostyce narkolepsji wykorzystuje się także dwa markery biologiczne: niskie stężenie hipokretyny 1 w płynie mózgowo-rdzeniowym i obecność genu DQB1"0602. W leczeniu narkolepsji stosuje się leki działające objawowo: w celu zmniejszenia EDS - związki psychostymulujące (pochodne amfetaminy, modafinil i armodafinil), w zapobieganiu napadom katapleksji - leki przeciwdepresyjne i kwas g-hydroksymasłowy (GHB); w znoszeniu omamów i porażeń przysennych oraz w celu uzyskania poprawy snu nocnego - GHB. Istotną rolę odgrywa przestrzeganie przez pacjenta higieny snu i unikanie silnych emocji. W fazie badań znajdują się leki, których mechanizm działania oparty jest na etiopatologii narkolepsji - terapia immunomodulująca i hipokretynowa terapia zastępcza. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

: Copyright of Advances in Hygiene & Experimental Medicine / Postepy Higieny i Medycyny Doswiadczalnej is the property of Sciendo and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

المؤلفون: Gołyszny, Miłosz Jan, Kidoń, Joanna, Zorychta, Kinga, Grabowska, Barbara, Smolik, Laura, Stanek, Monika, Strach, Aleksandra, Kopeć, Karolina

المصدر: Psychiatria (Psychiatry); Vol 20, No 1 (2023); 22-35 ; Psychiatria; Vol 20, No 1 (2023); 22-35

مصطلحات موضوعية: oreksyny, uzależnienie, układ nagrody, orexins, addiction, reward system

الوصف: Oreksyny odgrywają istotną rolę w szerokim spektrum funkcji ośrodkowego układu nerwowego. Zaangażowane są w regulację homeostazy energetycznej, metabolizmu, stanu czuwania i snu, odpowiedzi na stres, patofizjologię zaburzeń nastroju i lęku. Szereg prac z ostatnich lat wskazuje na rolę oreksyn w patofizjologii uzależnień. Postuluje się udział oreksyny A i oreksyny B oraz ich białek receptorowych: OX1R oraz OX2R. Neuromodulacja oreksynergiczna jest istotnym elementem kontroli dopaminergicznego szlaku mezokortykolimbicznego (układ nagrody). Ekspresja i aktywność oreksyn zmienia się pod wpływem dostarczanych substancji psychoaktywnych oraz podniet behawioralnych, a leki antagonistyczne wobec receptorów oreksynowych mogą być potencjalnym celem farmakoterapii uzależnień. W pracy opisano anatomię i fizjologię układu oreksynergicznego, jego powiązania z układem nagrody oraz badania przedkliniczne i kliniczne, dotyczące zmian w modulacji oreksynowej zachodzących u zwierząt i ludzi uzależnionych.

وصف الملف: application/pdf

العلاقة: https://journals.viamedica.pl/psychiatria/article/view/PSYCH.a2023.0001Test

الإتاحة: https://doi.org/10.5603/PSYCH.a2023.0001Test
https://journals.viamedica.pl/psychiatria/article/view/PSYCH.a2023.0001Test

مصطلحات موضوعية: oreksyny, receptory oreksynowe, PLC, PKC, kanały jonowe, orexins, orexin receptors, ion channels

العلاقة: Postępy Biologii Komórki, T. 40, nr 3, s. 493-508; http://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/16124Test

الإتاحة: http://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/16124Test

مصطلحات موضوعية: orexin receptors, ion channels, receptory oreksynowe, PLC, orexins, PKC, oreksyny, kanały jonowe

الوصول الحر: https://explore.openaire.eu/search/publication?articleId=od______3647::8b871dbd8dd687de1ab49e1fcd8a24d2Test
http://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/16124Test

المؤلفون: Cyrano, Ewelina

مصطلحات موضوعية: jądro sinawe, oreksyny/hipokretyny, peptydy glukagonopodobne, pobieranie pokarmu, regulacja apetytu, dieta wysokotłuszczowa, locus coeruleus, orexins/hypocretins, glucagon-like peptides, food intake, appetite regulation, high fat diet

الوصف: Miejsce sinawe (ang. locus coeruleus, LC) to centrum projekcji noradrenergicznej zlokalizowane w pniu mózgu, które zaangażowane jest w utrzymanie wzbudzenia oraz regulację cyklu snu i czuwania. Oreksyny (oreksyna A i B) to neuropeptydy wydzielane przez neurony w bocznym podwzgórzu zaangażowane w wzbudzenie mózgowia, czuwanie oraz regulowanie łaknienia. LC jest miejscem najsilniej unerwionym przez włókna oreksynowe. Oprócz sygnałów wzbudzających LC otrzymuje także informacje z jelit (np. za pośrednictwem cholecystokininy). Peptydy z rodziny glukagonowej, takie jak glukagonopodobny peptyd 1 (GLP-1) i 2 (GLP-2) wydzielane są po posiłku w jelitach a także w wielu strukturach mózgowia jako sygnał sytości. Niedawne badania wykazują, że LC może odpowiadać na sygnały metaboliczne poprzez podwyższenie ekspresji cFos. Nigdy dotąd nie zbadano, czy w LC występuje wzór ekspresji okołodobowej oreksyny A i peptydów glukagonopodobnych. Głównym celem przeprowadzonych badań było pokazanie ewentualnego rytmu okołodobowego ekspresji włókien oreksynowych oraz włókien GLP-2 w LC. Zbadano również wpływ diety wysokotłuszczowej na ewentualny rytm zarówno ekspresji włókien oreksynowych jak i włókien GLP-2. W tym celu przeprowadzono barwienia immunohistochemiczne na skrawkach mózgu, które pozyskiwane były w czterech różnych punktach czasowych w przeciągu 24 godzin. Wyniki badań pokazały okołodobową zmienność w zagęszczeniu włókien oreksynowych oraz włókien GLP-2 w LC, która została zaburzona przez dietę wysokotłuszczową. ; The locus coeruleus (LC) is a noradrenergic centre localised in the brainstem, which is involved in the maintenance of arousal and the regulation of wake-sleep cycle. Orexins (orexin-A and orexin-B) are neuropeptides expressed by neurons in the lateral hypothalamus which are implicated in triggering arousal, wakefulness and regulating appetite. The LC is a nucleus strongly innervated by orexinergic neurons. Aside from arousal signals the LC receives information from guts (e.g. via cholecystokinin or glucagon family ...

العلاقة: https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/248877Test

الإتاحة: https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/248877Test

المؤلفون: Chrobok, Łukasz

مصطلحات موضوعية: oreksyny, receptory oreksynowe, szlak Gq-PLC-PKC, kanały jonowe, orexins, orexin receptors, Gq-PLC-PKC pathway, ion channels

الوصف: Oreksyna A oraz oreksyna B są nowoodkrytymi neuropeptydami o plejotropowym działaniu w ośrodkowym układzie nerwowym ssaków. Łączą się z receptorami oreksynowymi: 1 i 2, które należą do rodziny receptorów metabotropowych związanych z białkiem G. Neurony oreksynergiczne można odnaleźć w okolicy bocznego podwzgórza (ang. lateral hypothalamic area) i zarówno położenie tych neuronów, jak i sama struktura aminokwasowa oreksyn są bardzo konserwatywne w obrębie wielu gatunków kręgowców. Układ oreksynergiczny, rozlegle unerwiający prawie cały mózg, jest uważany za nadrzędny układ niespecyficzny mózgowia, a jego podstawową funkcją jest wzbudzenie (ang. arousal) wielu struktur ośrodkowego układu nerwowego ssaków. Fizjologiczną rolą oreksyn jest ponadto regulacja pobierania pokarmu, zegara biologicznego, kontrola snu i czuwania, czy modulacja pracy układu autonomicznego. Patologie układu oreksynergicznego prowadzą do choroby zwanej narkolepsją i katapleksją oraz do zaburzeń motywacji. Molekularny mechanizm działania oreksyn różni się w zależności od struktury docelowej, a jego efektem neurofizjologicznym jest depolaryzacja lub zwiększenie pobudliwości docelowej komórki. Główną ścieżką sygnalizacji wewnątrzkomórkowej aktywowaną przez oreksyny jest szlak: białko G - fosfolipaza C - kinaza białkowa C. Efektem jego aktywacji jest oddziaływanie na wiele kanałów jonowych w błonie komórkowej, takich jak: kanały potasowe (w tym kanały prostownicze zależne od białka G), kanały wapniowe zależne od napięcia, wymiennik sodowo-wapniowy, czy niespecyficzne kanały kationowe, w tym kanały z rodziny TRP oraz kanały jonowe aktywowane hyperpolaryzacją i bramkowane cyklicznymi nukleotydami. ; Orexin A and orexin B are two newly discovered neuropeptides with pleiotropic function in mammalian central nervous system. They activate two G-protein coupled receptors: orexin receptor 1 and 2. Orexinergic neurons were found in lateral hypothalamic area and both localisation and aminoacids sequence are very conservative among many vertebrates species. ...

العلاقة: https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/187082Test

الإتاحة: https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/187082Test