Primaten worden vaak gebruikt als diermodel in het biomedisch onderzoek wegens hun sterke overeenkomsten met de mens. Voornamelijk penseelapen (Callithrix jacchus) en resusapen (Macaca mulatta) zijn frequent gebruikte apensoorten in het wetenschappelijk onderzoek. In dit artikel wordt een systematisch overzicht gegeven van de belangrijkste botaandoeningen bij primaten. Botaandoeningen kunnen spontaan voorkomen maar ook experimenteel worden geïnduceerd in het kader van onderzoek naar humane ziekten. Een gedegen kennis van deze pathologieën is niet enkel belangrijk om preventieve of therapeutische interventies te onderbouwen bij zowel de aap als de mens, maar draagt ook bij tot een optimale keuze van het diermodel. De, voornamelijk historisch gezien, belangrijkste groep van aandoeningen die hier worden besproken zijn de metabole aandoeningen, waarbij de nadruk ligt op rachitis/osteomalacie en osteoporose. Congenitale aandoeningen, ontwikkelingsstoornissen, intoxicaties en deficiënties met effect op het skelet worden ook besproken. Tenslotte zijn er nog de bottumoren, die weliswaar minder frequent gerapporteerd worden, maar die toch een niet te verwaarlozen groep vormen.
