Praca przedstawia metody modelowania realistycznej przestrzeni medycznej na podstawie danych diagnostyki obrazowej zgodnych ze standardem DICOM. Zawiera krótki przegląd współczesnych zastosowań trójwymiarowych wizualizacji w medycynie oraz opisuje metodę pozwalającą na odczytywanie zdjęć diagnostyki obrazowej zapisanych w plikach DICOM. Dla ciągu dwuwymiarowych obrazów następuje wyznaczenie konturów ludzkich narządów. Kontury łączy się względem osi Z i w efekcie otrzymuje się trójwymiarowa siatkę obiektów w przestrzeni ograniczonej powierzchnią skóry. Jednym z tych obiektów jest również przestrzeń operacyjna. Implementację komputerową metody wykonano w języku C++ przy wykorzystaniu bibliotek SFML, SFGUI, Boost, DCMTK oraz OpenGL. Aplikacja odczytuje ciągi zdjęć procedury diagnostycznej, a następnie określa granice interesującego obszaru, wylicza wierzchołki węzłowe siatki modelu trójwymiarowego i renderuje scenę.
